Uğur Dündar’ın kaleminden “Not defterindeki Atatürk!..”

Aradan zaman geçmesine, 1922 yılının baharına gelinmesine rağmen Türk Ordusu’nun Yunan askerlerine taarruz ederek hâlâ son darbeyi neden vurmadığı, TBMM’de konuşulan konuların başında geliyordu.

“Niçin taarruz etmiyoruz? Ordumuz durduğu yerde çürütülüyor. Gazi niçin cepheye gitmiyor? Bir insan hem TBMM Reisi, hem de Başkomutan olabilir mi” soruları Meclis kulislerinde dolaşıyordu.

Evet Mustafa Kemal Paşa, Büyük Taarruz için neden bekliyordu?..

★★★

Bu sorunun cevabı Mustafa Kemal Paşa’nın liderlik niteliklerinde, onun karakterinde yatmaktaydı. Türk Silahlı Kuvvetleri’nin
26. Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ’a
göre; Mustafa Kemal, beklemesini bilen, hiçbir şeyi tesadüfe veya şansa bırakmayan, her şeyi özenle inşa eden, her olayı kendi saatinde oluşturarak darbeyi vuran, düşüncelerini ve sırlarını en yakınları ile paylaşmayan bir liderdi.

 

Mustafa Kemal Atatürk

4 Mart 1922 akşamı cepheyi teftiş etmek üzere Ankara’dan ayrılmaya karar verdi. O gün TBMM’deki gizli oturumda şunları söyledi:

“Ordumuzun kararı taarruzdur. Ama bu taarruzu erteliyoruz. Sebebi, hazırlığımızı iyice tamamlamak için biraz daha zaman gerekmektedir. Yarım hazırlıkla, yarım tedbirle yapılacak taarruz, hiç taarruz etmemekten çok daha kötüdür. Bu son vatan parçasını kurtarırken oluşan hırslarımızı, hislerimizi bir yana bırakarak ihtiyatlı olalım… Güçsüz ve korkak insanlar, herhangi bir felaket karşısında, milletin de uyuşukluğa düşmesine ve çekingen duruma gelmesine yol açarlar. Derler ki; biz adam değiliz, olamayız!

Düşmana taarruz için üç vasıtanın yeterli olduğunu görmek gereğini duyuyorum:

Birincisi; milletin kendisidir. Milletin varlığı ve istiklali için gönlünde, vicdanında belirmiş olan istek ve emellerin sağlamlığıdır. İkincisi; milleti temsil eden Meclis’in göstereceği kararlılık ve yiğitliktir. Üçüncüsü ise milletin silahlı evlatlarından oluşan ordumuzdur…

Cephede bulunacağım sıralarda, ordunun duygu ve düşünceleri üzerinde ümitsizlik yaratacak açık tartışmalardan vazgeçilmesini Meclis’ten özellikle rica ediyorum…”

★★★

Mustafa Kemal Atatürk, cephede mart ve nisan ayında yaşadıklarını ve düşüncelerini de 8 No.lu not defterine şöyle yazmıştı:

“6 Mart 1922: Gece saat 11.00’da Ankara’dan hareket…

8 Mart 1922: Saat 03.30’da Döngel’e ulaştım. Gözetleme yerine çıkıp düşman mevzilerini uzaktan gördüm. Köylülerle beraber kahve ve çay içtik…

9 Mart 1922: Saat 07.00’de kalktım. Biraz kitap okudum. 09.00’da 1. Tümen’e gittim. Gece rahat uyuyamadım.
1 saat yattık. 6-7’de uyandım. Tekrar yattım. 07.20’de uyandım. Bununla birlikte sıhhatçe fena değilim…

10 Mart 1922: Mevzi hatlarına hareket ettik. Hayvanla bir tepeye çıktık. Gölgelik çadırda yemek yedik. Rüzgardan çadır başımıza devrildi. Saat 5’te Aziziye’ye vardık. Yorgunluk hissettim. Bilhassa güneş yakmıştı. Bir saat uyudum. Sonra vücudumu süngerle sildim…

İsmet, Yakup Şevki ve Selahattin Paşalar geldi. Beraber yemek yedik…

Hafıza Kur’an okuttum. Saat 10.00’da gittiler. Biraz kitap okuduktan sonra yatacağım…

11 Mart 1922: 3. Tümeni toplanmış halde bulduk. Bazı durumlar verdim. Biraz hareket yanlışlığı ve amirlerin durumları yanlış anladıklarını gördüm. Gördüğüm hataları Tümen Komutanına not ettirdim. Sonuç: 3.Tümen, diğer tümenler gibi çok fazla acemi alay ve tabur komutanları ile dolu…

12 Mart 1922: 11. Tümen Komutanı ile görüşme. İki alayı teftiş ettik. Bolvadin’e hareket ettik. Belediye dairesine indik. Doktor Hulusi Bey geldi. Kalbimde kesinti bulundu. Nabızda üçte bir kesilme var. Sağ böbreğim ağrıyordu. Orada yatmağa mecbur oldum. Bütün gece ağrım vardı…

13 Mart 1922: Yatakta… 13-14 yatakta ağrılı…

14 Mart 1922: Biraz kilo kaybettim. Akşehir’e hareket etmeye karar verdim. Saat 11.00’de Çay’a hareket. Trende, İhsan Paşa ile görüştük. 02.20’de Akşehir’e vardık. Doktorun hanesini hazırlamışlar. Banyo vesaire yaptırmışlar. Gelir gelmez soyundum. Yattım. Biraz sonra kalktım. Yoğurt yedim. Doktor geldi. Kilo kaybı hafiftir, yani iyidir…

15 Mart 1922: İyiyim. Banyo aldım. İsmet Paşa’nın karargahına gittim. Bir dişim ağrıyordu. Çıkardım…

16 Mart 1922: Mühim bir şey yok…

17 Mart 1922: Uçak bölümünü teftiş ettim. Fazıl Bey ve diğer bir pilot uçtu. Fransızlardan alınan dört uçaktan biri uçabildi!..

İsmet Bey ve Mustafa Abdülhalik Bey geldi. Hafıza (Kur’an) okuttuk. Yemekten sonra gittiler. Bugün çok limonata içtim. Bağırsaklarım ağrıyor. Rahatsızım…

18 Mart 1922: Hava rüzgarlı. Banyo almadım. Yatakta biraz kitap okudum. Çalışma odasına geçtim. Kitap okudum

19 Mart 1922: İlaca başladım. 15 gün alacağım…

20 Mart 1922: Otomobil ile gezdim. İsmet Paşa’ya gittim. Beraber bize geldik. Hafız Kur’an okudu…

22 Mart 1922: Medreseyi ve mektepleri dolaştım. Karanlıkta döndük. Bataklığa saplandık…

23 Mart 1922: Rahatsızlandım. Akşam çok sancı çektim…

24 Mart 1922: Mütareke teklifini Celal Bey bildirdi. Cuma namazında, hafıza okutacaktık. Mevlit okudu. Ankara’da Bakanlar Kurulu ile haberleştim. Saat 4’te yattım. Sancı çektim. Saat 07.30’da kalktım…

25 Mart Cumartesi: Banyo biraz rahat ettirdi…

26 Mart Pazar: Gece yine sancı çektim. Uyandım. Sabah banyo rahatlattı. 21.00’de akşam treni ile hareket ettik. Saat 08.00’de Sivrihisar’a vardık. Vekiller heyeti, halk, asker karşıladı. Yemekten sonra 5’e kadar görüşme…

28 Mart Salı: Sefirlerle Akşehir’e gittik. Yolda 1 ve 41. Tümen birliklerini gördük…

30 Mart: Yemek yiyip, sünnet çocuklarını ziyaret ettik. Eğlence. Akşam tiyatro…”

★★★

Mustafa Kemal’in cephe teftişi bu şekilde bir buçuk ay kadar sürüyor. 12 Nisan 1922’de Ankara’ya dönüyor.

Not defterinden bu denetlemeler esnasında ciddi sağlık sorunları yaşadığını, buna rağmen görevini tamamlamaya çalıştığını anlıyoruz. Banyo ihtiyacını ancak Akşehir’de karşılayabildiğini, su bulamadığı zamanlarda önce vücudunu sünger ve su ile sildiğini öğreniyoruz…

Atatürk her zaman, en zor şartlarda bile kitap okuyor. Zaten onu emsalsiz kılan niteliklerinden birisi de okumaya olan aşkı…

Dikkat çeken bir başka yanı da sık sık hafızlara Kur’an okutturması…

★★★

Ankara’ya döndükten sonra, 12 Nisan 1922 günü yaptığı konuşmada Mustafa Kemal Paşa şunları söylüyor:

“Arkadaşlar bir buçuk ay kadar oldu. Cephede meşguldüm. Ordularımızı teftiş ettim. TBMM’nin zor şartlar altında meydana getirmeyi başardığı ordusu, Viyana surlarına dayanan eski Osmanlı orduları değildir. TBMM Ordusu, bağımsız ve insanca yaşamaktan başka amacı olmayan milletin aynı amaç ile hislendiği ve yalnız onun emrine sadık öz evlatlarından oluşmuş saygıdeğer ve güçlü bir heyettir.”

 

Atatürk, Sakarya Meydan Muharebesi sırasında cephede Mehmetçik ile…

★★★

Gelelim Büyük Taarruz kararının nasıl alındığına?

Büyük Taarruz günü yaklaşıyordu. Taarruz kararının nasıl alındığını Mustafa Kemal Paşa şöyle anlatıyor:

“Ordumuz ihtiyaçlarını ve eksikliklerini tamamlamak üzereydi. Ben, daha haziran ortalarında taarruza karar vermiştim. Bu kararımı yalnız Cephe Komutanı, Genelkurmay Başkanı ve Milli Savunma Bakanı biliyordu. Batı Cephesi Komutanı İsmet Paşa, 6 Ağustos 1922’de ordularına gizli olarak taarruza hazırlık emrini verdi.

Bakanlar Kurulu ile görüştük ve görüş birliğine vardık. Ankara’dan ayrıldım. Bir gece otomobille Konya’ya gittim. 20 Ağustos 1922 günü saat 16.00’da Akşehir’de bulunuyordum. Kısa bir görüşmeden sonra, 26 Ağustos 1922 sabahı taarruz için Cephe Komutanı’na emir verdim.”

Büyük Taarruz 26 Ağustos’ta başlayacaktı…

★★★

Büyük Taarruzu ve Başkomutanlık Meydan Muharebesi’nin nasıl kazanıldığını ise 30 Ağustos 2021 Pazartesi gününe bırakıyor, başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları olmak üzere Kurtuluş Savaşı Destanı’nı yazan tüm kahramanlarımızın aziz hatıraları önünde sevgi, saygı ve rahmetle eğiliyorum.

“Son Vatan Parçası”nı kurtararak bizleri vatansız bırakmayanlara olan minnettarlığımız sonsuza kadar sürecek…

Çünkü bu millet, tarihini unutan toplumların geleceğinin olamayacağını, çok iyi anlamış bulunuyor!..

Uğur Dündar

Bunları da sevebilirsiniz

Whatsapp İhbar Hattı
Merhaba ;
Nasıl yardımcı olabilirim?